Al vrij snel had mama contact met de man die jou uiteindelijk geadopteerd heeft. Ik was 12 jaar, totaal ontredderd omdat mijn stiefvader en moeder uit elkaar waren en zette de hakken in het zand toen hij bij ons kwam wonen. Niet veel later verhuisden we naar Leeuwarden. Verschrikkelijk vond ik dat!
In diezelfde periode heb ik nog een half jaartje bij een vriendin van mama gewoond zodat ik het schooljaar kon afmaken. En dit is ook het moment geweest dat ik stiekem contact met pa ben gaan zoeken. Zo kwam het contact weer tot stand en mijn vader haalde me weer regelmatig op. Maar deze bezoekjes kregen altijd een enorme lading. Elke keer werd me de gekleurde bril van mama opgezet met al haar boosheid en verdriet en hoe ik ook keek naar mijn vader, ik kon nog steeds niet zien wat zij zag.
Als ik iets had gekregen, moest ik dat verplicht met jou, zusje, delen. Ik begreep dit niet, omdat ze altijd zo slecht over hem sprak. Daarom eindigde dit altijd in heftige ruzies en geschreeuw en kon ik niets vertellen over mijn fijne ervaringen bij mijn vader, want mama wilde daar niets over horen.
De jaren met de man die jou geadopteerd heeft, herinner ik me wel. Vooral onze ruzies die altijd werden uitgespeeld, zodra jij de auto hoorde en zij de deur binnenkwamen. Ondertussen leek het of jij zo goed had leren manipuleren, dat ik echt overal de schuld van kreeg en me steeds meer terugtrok op mijn kamertje bij mijn hamster en droogbloemen. Als ik hier aan terugdenk voel ik een diepe pijn van afgescheidenheid.
Ik denk dat dit de periode gaat beslaan dat mijn contact met mama voorgoed veranderde. Eigenlijk, zusje, kenden wij elkaar helemaal niet. Het is triest dat ik mij zo weinig van je herinner, alsof je nooit in mijn leven was. Ik denk dat dit ook de periode is geweest dat ik besefte dat onze ouders twee lezingen hadden over jou. Mama heeft altijd bij hoog en laag beweerd dat ze zeker weet dat je van hem bent, met tijd van
bevruchting en dag erbij, terwijl je vader dit in alle toonaarden ontkent.
Ondertussen had pa ook een leuke vrouw ontmoet, slechts vijfenhalf jaar ouder dan ik.
Uiteindelijk is hij zevenentwintig jaar met haar getrouwd geweest. Ze woonden in Amsterdam, waar ik mocht ik komen logeren. Dat was soms erg lastig, want door alle veranderingen thuis trok ik emotioneel steeds meer naar mijn vader. Dit heeft er toe geleid dat hij en ik alles deelden, zoals vrienden alles van elkaar weten, wat
eigenlijk niet bij een vader-dochter-relatie hoort. Pa heeft altijd tegen zijn tweede vrouw gezegd dat hij maar één kind heeft en dat ben ik. En ik had daar zelf in mijn hoofd ook een mooie draai aangegeven waardoor het allemaal heel acceptabel leek. Eigenlijk begreep ik wel waarom hij jou ontkende. Hij had dan immers aan de ouders van zijn tweede vrouw moeten bekennen dat hij tijdens mama`s zwangerschap er vandoor was gegaan met een andere vrouw. Dan zou hij waarschijnlijk nooit toestemming hebben gekregen om met hun dochter om te gaan, zij was pas zestien en hij tweeëndertig toen zij verliefd op elkaar werden. En zo verzoende ik mij met de antwoorden die ik kreeg.
Kasia Eline
Wordt vervolgd.
