Inmiddels heb ik al heel wat interviews achter de rug en ik ben benieuwd wie er nu op het verlanglijstje van Marcel staat. Ditmaal heeft hij voor Jorrit gekozen en hij duwt me enthousiast het tijdschrift Leovardia in de handen. Ik heb er nog nooit van gehoord en nieuwsgierig blader ik er doorheen. Het tijdschrift is een gezamenlijke uitgave van de Leeuwarder Historische Vereniging Aed Levwerd en het Historisch Centrum Leeuwarden en Jorrit schijnt hier lange tijd bij als voorzitter en vicevoorzitter bij betrokken te zijn geweest. Volgens de website van De Leeuwarder Historische Vereniging hebben ze als doelstelling: het verrichten of doen verrichten van onderzoek betreffende de geschiedenis van Leeuwarden; het uitgeven, doen uitgeven of helpen uitgeven van publicaties, de geschiedenis van Leeuwarden betreffende; de samenwerking met instellingen die een aan het doel van de vereniging verwante doelstelling hebben; het bevorderen van de kennis van en de belangstelling voor de geschiedenis van Leeuwarden; en voorts al hetgeen met een en ander rechtstreeks of zijdelings verband houdt of daartoe bevorderlijk kan zijn, alles in de ruimste zin van het woord. Alleen al van de woordkeuze word ik een beetje onzeker en vraag me af met wie ik straks te maken krijg.
Een week later zit ik tegenover Jorrit in de Friesche Club, het is heerlijk weer en we starten met een biertje. Ik ben nieuwsgierig naar zijn werk, want volgens Marcel heeft hij een behoorlijk verantwoordelijke en drukke job. Op dit moment werkt Jorrit als ambtelijk secretaris van de VFG (Vereniging van Friese Gemeenten). Dit is een vereniging waarbinnen gemeentebestuurders en raadsleden elkaar ontmoeten, kennis delen en samenwerken.
Eigenlijk is Jorrit hier ingerold tijdens zijn stageperiode. Schijnbaar hebben ze zijn kwaliteiten direct herkend want toen hij in 2007 solliciteerde bij de VFG is hij aangenomen als medewerker van het bestuur bureau, waarna hij in 2010 ambtelijk secretaris van de VFG is geworden. Jorrit probeert mij in een notendop uit te leggen wat zijn werk precies inhoudt. Jorrit zorgt er onder andere voor dat de gemeentebestuurders, zoals burgemeesters en wethouder door heel Friesland elkaar ontmoeten om informatie uit te wisselen, kennis te delen en samen op te trekken. Jorrit doet dit werk niet alleen, hij wordt door drie collega’s ondersteund zodat alles keurig reilt en zeilt.
Jorrit is eindverantwoordelijk maar hij voelt dit niet als druk, integendeel Jorrit ervaart zijn werk als hobby en vindt het erg leuk om te doen. Vooral voor het aandacht vestigen en oplossen van vraagstukken en moeilijkheden waar leden mee worden geconfronteerd. Verder is het zijn taak om bij gemeenten spelende gevoelens met betrekking tot landelijk of provinciaal beleid te signaleren en bespreekbaar te maken en hierover vervolgens contacten met leden en andere overheden te hebben.
DE NIEUWE ONTMOETING
Jorrit en Marcel kennen elkaar al geruime lange tijd, ze hebben elkaar ontmoet in muziek- en theatercafé Plankier in de Grote Hoogstraat in Leeuwarden. Tien jaar lang van – 1995 tot de sluiting in 2005 – was Marcel hier de uitbater en Jorrit een vaste stamgast.
Jorrit had het erg naar zijn zin in de Plankier, de speciale biertjes, het vrijdenkende publiek en de fantastische gitaar- en rockmuziek maakte de avond tot een speciale happening. Toen Marcel in 2005 de tent sloot zat er niets anders op voor Jorrit om op zoek te gaan naar een ander café en hij kwam terecht bij de Strohoed, hoewel Jorrit zich hier op zijn gemak voelde zocht hij verder. En belandde in de Ossenkop, Uniabuurt 8 in Leeuwarden, een van de meest bijzondere cafés van Leeuwarden. Jorrit wordt hier een graag geziene gast, wordt penningmeester van de Stichting Ossekop en voelt zich als een van de jongsten thuis in de Ossekop. Vijf jaar geleden besluit hij met zijn vrouw lid te worden van de kegelclub in de toen nog besloten Friesche Club. De hernieuwde ontmoeting tussen Marcel en Jorrit speelde zich af in 2015 toen Marcel de uitbater werd van de Friesche Club. Vanaf dat moment was het net of twee oude vrienden elkaar weer ontmoeten en sindsdien komt Jorrit elke zaterdagavond met zijn vrouw een borreltje drinken en dansen op de ritmes van de muziek.
Geschreven door Karin van Eis
